“What we are, teaches the child more than what we say, so we must be who we want our children to become” Joseph Stilton
De laatste avonden als ik naar bed ga bekruipt mij het gevoel dat ik de dag niet heb gedaan wat ik allemaal wilde. In de ochtend sta ik op met het gevoel nog zoveel te moeten. Ik kan daar heel streng over zijn tegen mezelf. Sterker nog, ik vind dat ik het ook allemaal moet kunnen. Dat is toch ook wat de mensen om me heen doen?
De meest betekenisvolle momenten met onze kinderen ontstaan tijdens situaties wanneer alles anders loopt dan we als ouder zouden willen. Echter we leven als ouders in een cultuur waarin we ons continue met andere vergelijken. En….dat we vooral ook willen dat anderen een beeld hebben dat het bij jou in het gezin vlekkeloos verloopt (en zo niet, dan hebben we er ook een verklaring of excuus voor). En toch helpt het ons niet. De ruimte die we hebben als ouders wordt veelal gevuld met oordelen over hoe we perfect gelukkige en goed presterende kinderen in de wereld kunnen zetten. En…dit is niet wie we zíjn.
Willen de meeste van ons niet gewoon een opvoedboek of instructies hebben, maar ik denk dat deze niet bestaat.
Een opvallende uitspraak is dan ook:
“What we are, teaches the child more than what we say, so we must be who we want our children to become” Joseph Stilton
Wat een wijsheid. In deze wijsheid ligt onze grote uitdaging én kansen om de persoon te zijn die wij willen dat onze kinderen worden en wat het zou betekenen om kinderen op te voeden vanuit deze wetenschap, met liefde, moed en kwetsbaarheid. Kinderen zijn er bij gebaat dat ze door het leven mogen gaan met ervaringen van kwetsbaarheid, moed en veerkracht. Het gevoel dat wat ze ook doen, ze het waard zijn. Ik geloof erin dat we onze kinderen niet kunnen geven wat we zelf niet hebben……
De meeste van ons hebben voorwaarden of regels voor zichzelf bepaald waar ze eerst aan moeten voldoen voordat ze zichzelf waard zijn. Bijvoorbeeld; ik ben het waard als ik de hele dag niet gestresst ben, ik ben het waard als ik slank en sportief ben, ik ben het waard als ik geduldig en creatief met mijn kinderen ben en ga zo maar door. Allemaal regels die ik mezelf opleg als voorwaarden voor het waard zijn. Dit is de strengheid die we onszelf opleggen. En wat brengen we hiervan bewust dan wel onbewust over aan onze kinderen? Misschien zijn we het waard juist om al deze onvolkomenheden en zonder controle te kunnen uitoefenen op alle voorwaarden.
